Jazzakkoorden
In de jazz wordt meestal met septiemakkoorden geharmoniseerd. In plaats van een de 'gewone' harmonisatie met af en toe een dominant-septiemakkoord op de juiste plek, worden alle akkoorden voorzien van een extra terts. In een toonladder van C-groot
- C, D, E, F, G, A, B, C
krijg je op de achtereenvolgende trappen dan de volgende akkoorden:
CΔ - Dm7 - Em7 - FΔ - G7 - Am7 - BØ
Dus:
- op de 1e en 4e trap van de toonladder wordt een groot-septiemakkoord gebruikt;
- op de 2e, 3e en 6e trap eem mineur-septiemakkoord;
- op de 5e trap, zoals altijd het dominant-septiemakkoord
- en op de 7e trap een halfverminderd septiemakkoord
Al deze akkoorden zijn steeds laddereigen; alle noten uit de akkoorden horen in de bijbehorende toonladder.
In plaats van een dominant-septiemakkoord kan er een none akkoord gebruikt worden; er wordt nog een terts boven op gestapeld. Het G7 akkoord wordt dan vervangen door een G9 met dus behalve de F ook een A. Met dat tertsen stapelen kun je nog twee keer verder gaan: een terts erbij en er ontstaat een 11- (of undecime-akkoord) G-B-D-F-A-C en een 13-akkoord (tredecime-akkoord): G-B-D-F-A-C-E. Hiermee zitten alle noten van de toonladder in het akkoord... Op gitaar kun je daar niet zo veel mee, er zitten zes snaren op en je kunt daarmee dus geen zeven noten tegelijk spelen. Volgende tertsen leveren alleen maar eerder al gebruikte noten op.