Dominant-septiem: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{nav}} | |||
'''Septiemakkoorden''' zijn een beetje bijzonder. Anders dan de gewone [[majeur]]- en [[mineur]]akkoorden hebben ze een richting; ze willen ergens naartoe. Waar naar toe dan? | '''Septiemakkoorden''' zijn een beetje bijzonder. Anders dan de gewone [[majeur]]- en [[mineur]]akkoorden hebben ze een richting; ze willen ergens naartoe. Waar naar toe dan? | ||
Huidige versie van 9 jan 2021 om 23:55
Septiemakkoorden zijn een beetje bijzonder. Anders dan de gewone majeur- en mineurakkoorden hebben ze een richting; ze willen ergens naartoe. Waar naar toe dan?
De spanning van het septiem moet eruit. Neem bijvoorbeeld het E7-akkoord. Het septiem hierin (de extra D) geeft spanning. Die spanning verdwijnt als er een A-akkoord achteraan komt. Het E7-akkoord wordt daarom wel de dominant van het A-akkoord genoemd.
Als je vervolgens aan dat A-akkoord ook weer een septiem toevoegt krijg je weer een akkoord met spanning: het A7-akkoord, dat oplost naar het D-akkoord. Zo kun je almaar doorgaan: