None akkoord: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (12 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{nav}} | |||
{{none|E}} | |||
De '''add9''' akkoorden worden nogal eens als slotakkoord gebruikt; in zo'n geval zou een dominant-noneakkoord niet zo lekker klinken; dat wil naar de bijbehorende [[tonica]], terwijl een add9 voornamelijk kleuring aan het akkoord geeft zonder de dominantwerking. | |||
De '''add9''' akkoorden worden | |||
{| | {| | ||
| {{ShowChord|E9||alt}} | | {{ShowChord|E9||alt}} | ||
| Regel 15: | Regel 13: | ||
{{ChordList|9}} | {{ChordList|9}} | ||
Soortgelijk voor toegevoegde Em9 ( | Soortgelijk voor toegevoegde {{cf|Em9}} ({{cf|Emadd9}}) versus {{cf|E79}} (dominant none) | ||
{| | {| | ||
| {{ShowChord|Em9||}} | | {{ShowChord|Em9||}} | ||
| Regel 27: | Regel 25: | ||
{{ChordList|m9}} | {{ChordList|m9}} | ||
Een none-akkoord kun je (door weglating van een aantal noten) vergelijken met een [[sus2-akkoord]]. Vergelijk bijv: | |||
{{ShowChord|D9}} en {{ShowChord|D2}} waarin de fis (de terts van het D-akkoord) vervangen wordt door een E. In het D9-akkoord zijn zowel de e als de fis aanwezig. | |||
[[Categorie:Jazz]] | [[Categorie:Jazz]] | ||
[[Categorie:Akkoordtype]] | |||
Huidige versie van 9 jun 2021 om 21:49
Met een none akkoord (9-akkoord) kunnen twee akkoorden bedoeld worden. Enerzijds een dominant-none akkoord ofwel een dominant-septiemakoord met een extra terts daar bovenop. Anderzijds een akkoord met een toegevoegde negende noot. In klassieke en jazz-muziek wordt er doorgaans het eerste mee bedoeld, in veel lichte muziek gaat het doorgaans om de toevoeging, ook wel als add9 aangeduid.
Een dominant E9-akkoord bestaat uit: E Gis B D Fis dus met een (kleine) septiem (D) en een none (Fis)
Een Eadd9-akkoord bestaat uit: E Gis B Fis
Voor gitaarakkoorden is het onderscheid vaak niet altijd belangrijk en is moeilijkheidsgraad van vingerzetting nogal eens bepalend. Om zowel een septiem als een none te laten klinken zul je soms concessies moeten doen zoals het weglaten van de septiem (D) of kwint (B).
De add9 akkoorden worden nogal eens als slotakkoord gebruikt; in zo'n geval zou een dominant-noneakkoord niet zo lekker klinken; dat wil naar de bijbehorende tonica, terwijl een add9 voornamelijk kleuring aan het akkoord geeft zonder de dominantwerking.
 o
 o
E9
|
o
o
o
E9
|
| add 9 | 7/9 |
Alle none akkoorden (en/of add9) bij elkaar:
o
C9
|
x
C#9
|
x
o
D9
|
x
E♭9
|
o
o
o
E9
|
F9
|
II
F#9
|
III
G9
|
IV
G#9
|
o
o
o
o
A9
|
x
o
B♭9
|
x
B9
|
Soortgelijk voor toegevoegde Em9 (Emadd9) versus E79 (dominant none)
o
o
o
Em9
|
o
o
o
o
Em9
|
| add 9 | 7/9 |
Alle mineur none akkoorden (en/of madd9) bij elkaar:
VIII
Cm9
|
IX
C#m9
|
o
o
o
Dm9
|
x
E♭m9
|
o
o
o
Em9
|
Fm9
|
II
F#m9
|
III
Gm9
|
IV
Gm#9
|
o
o
o
Am9
|
B♭m9
|
x
o
Bm9
|
Een none-akkoord kun je (door weglating van een aantal noten) vergelijken met een sus2-akkoord. Vergelijk bijv:
en
waarin de fis (de terts van het D-akkoord) vervangen wordt door een E. In het D9-akkoord zijn zowel de e als de fis aanwezig.